W sobotę Towarzystwo Miłośników Wiśnicza zgromadziło po raz kolejny społeczność zainteresowaną przeszłością i dziejami Ziemi Wiśnickiej na obiekcie archeologicznym znanym pod nazwą Grodzisko w Kopalinach.
Spacer, w którym wzięło udział ok. 50 osób, poprzedzony został prezentacją artefaktów w świetlicy wiejskiej w Kopalinach. O poszukiwaniach na terenie kompleksu leśnego w Kopalinach oraz położonego na przeciwległym wzgórzu Lasu Kolanowskiego opowiedział Maciej Przybyłko, prezes Bocheńskiego Stowarzyszenia Poszukiwaczy „Stater”.
Głównym punktem spotkania było wystąpienie Wojciecha Tabaszewskiego – wiśniczanina, archeologa, członka TMW, który opowiedział o znalezionych obiektach przybliżając ich datowanie oraz miejsce pochodzenia. Odnalezione podczas poszukiwań zabytki archeologiczne zostały przekazane do dalszych badań, realizowanych przez Akademię Górniczo-Hutniczą, Centrum Badań Nawarstwień Historycznych. Zabytki są poddawane obecnie szczegółowym badaniom metaloznawczym wykonywanym m.in. przy pomocy mikroskopu skaningowego (SEM) z analizą składu chemicznego w mikroobszarze (EDS), spektroskopu fluorescencyjo-rentgenowskiego (XRF) oraz analizom geochemicznym. Po zakończeniu analiz zabytki zostaną poddane konserwacji, a po wykonaniu pełnego opracowania oddane Wojewódzkiemu Konserwatorowi Zabytków w celu przekazania do jednostki muzealnej.
Po wysłuchaniu specjalistów uczestnicy spotkania wraz z archeologiem udali się do Grodziska. Po dotarciu na miejsce obiektu archeologicznego Wojciech Tabaszewski nakreślił skrótowo historię miejsca sięgającą swymi początkami przełomu epoki brązu i epoki żelaza (VII-VI wiek p.n.e), kiedy funkcjonował tu osada obronna (dawniej uważana za gród) związana z kulturą łużycką. Kolejny raz miejsce zostało zasiedlone w schyłkowej fazie wczesnego średniowiecza (ok. poł. XIII w.) kiedy powstał tu niewielki gródek stożkowaty stanowiący rodzaj strażnicy.
Obiekt ten odcięty był od pozostałej części wzgórza głęboką, suchą fosą, za którą znajdował się wał ziemny otaczający pierwotnie wieżę mieszkalno-obronną wraz ze skupionymi wokół niej zabudowaniami gospodarczymi. Początkiem XX wieku w miejscu tym założony został kamieniołom, na skutek czego gródek uległ zniszczeniu w ponad 80%.
Pomimo, że stanowisko zostało odkryte w 1933 roku przez Tadeusza Żurowskiego, to pierwsze badania wykopaliskowe zostały tu przeprowadzone dopiero w 1971 roku przez Antoniego Jodłowskiego z muzeum w Wieliczce. W trakcie tych badań uchwycono pozostałości grodu średniowiecznego i ślady osadnictwa związanego z kulturą łużycką.
