W Bochni, na osiedlu Niepodległości powstał kolejny mural historyczny. Przedstawia Ignacego Paderewskiego, z tłem nawiązującym do Powstania Wielkopolskiego.
Mural jest częścią projektu, zadania publicznego pn. „Ojcowie Niepodległości – od rysunku do muralu” realizowanego przez Stowarzyszenie Bocheńscy Patrioci w porozumieniu ze Spółdzielnią Mieszkaniową w Bochni. Kolejnym etapem zadania jest organizacja konkursu plastycznego w szkołach podstawowych. – Konkurs będzie miał na celu przedstawienie Wincentego Witosa – Ojca Niepodległości (Sejm RP ustanowił rok 2024 rokiem Wincentego Witosa). Zwycięska praca będzie inspiracją ewentualnej kolejnej realizacji – muralu z wizerunkiem Wincentego Witosa – mówi Barbara Gondek-Matusik, ze Stowarzyszenia Bocheńscy Patrioci.
Mural będzie miał charakter multimedialny i będzie dostępny dla osób ze szczególnymi potrzebami. Przy malowidle umieszczony zostanie kod QR, dzięki któremu za pomocą smartfonu czy tabletu będzie można przejść do strony
internetowej z opisem audio deskryptywnym. Projekt realizowany przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego i Gminy Miasta Bochnia.
Różnymi ścieżkami ku Niepodległej szli. Ojcowie Polski Odrodzonej Ojcowie niepodległości to mężczyźni, którzy byli liderami w czasie przełomowych wydarzeń 1918 roku. Różniło ich bardzo wiele – poglądy, wyznanie, pochodzenie, czy kraj zaborczy, gdzie się wychowywali. Okazało się to jednak ogromną siłą, bo gdy zaczęli dążyć do wspólnego celu, jakim było niepodległe państwo polskie, pociągnęli za sobą ogromne rzesze ludzi. Nie we wszystkim byli zgodni, później w wolnej II Rzeczpospolitej ich konflikty przybrały dramatyczny przebieg, ale każdy pozostał wierni własnym poglądom.
Po I wojnie światowej sześciu ojców niepodległości: Józef Piłsudski, Roman Dmowski, Ignacy Jan Paderewski, Wincenty Witos, Wojciech Korfanty i Ignacy Daszyński wspólnie wykorzystało sprzyjające warunki i doprowadziło do narodzenia się II Rzeczypospolitej.
Ignacy Jan Paderewski przyszedł na świat w Kuryłówce na Podolu w 1860 roku. Był bardzo utalentowanym pianistą i kompozytorem. W 1881 r. wyjechał z Imperium Rosyjskiego na zachód Europy, aby doskonalić swoje umiejętności artystyczne. Dziesięć lat później odbył pierwsze tournee do Stanów Zjednoczonych, które przyniosło mu sławę i sukces finansowy. W 1899 r. ożenił się z Heleną Marią Górską, z którą zamieszkał w majątku Riond Bosson w Szwajcarii.
Wraz z małżonką nie zapominali o znajdującej się pod zaborami ojczyźnie i aktywnie wspierali rodaków. Paderewski ufundował Pomnik Grunwaldzki, który stanął w Krakowie w 1910 roku. Po wybuchu I wojny światowej założył wraz z Henrykiem Sienkiewiczem Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.
Wybitny pianista zbliżył się również do amerykańskich elit władzy, co pozwoliło mu na początku 1917 r. spotkać się z prezydentem USA Thomasem Woodrow Wilsonem i przekazać mu memoriał dotyczący Polski. Na wieść o odzyskaniu przez Polskę niepodległości udał się drogą morską do ojczyzny. Jego wizyta w Poznaniu pod koniec grudnia 1918 r. uważana jest za impuls, który doprowadził do wybuchu Powstania Wielkopolskiego. 16 stycznia 1919 r. Paderewski został premiera Rzeczpospolitej Polskiej oraz ministrem spraw zagranicznych. Reprezentował również ojczyznę podczas rozmów pokojowych w Wersalu. W grudniu 1919 r. złożył dymisję za zajmowanych w rządzie stanowisk i wrócił do Szwajcarii.
Na emigracji wrócił do koncertowania oraz działalności charytatywnej. Nie skończył jednak definitywnie z polityką. W 1936 r. współorganizował tzw. Front Morges, organizację nastawioną opozycyjnie względem ówczesnych polskich władz. Po wybuchu II wojny światowej został Przewodniczącym Rady Narodowej RP. W 1940 r. wyjechał do USA.
Zmarł 29 czerwca 1941 r. w Nowym Jorku.
