W piątek 6 sierpnia o godz. 17.30 kolejne wakacyjne spotkanie Muzealnej Akademii Historycznej tym razem z artystą Adamem Faglio, który zaprezentuje temat: „Jak okiem sięgnąć, panuje tu chwila”.
Życie to ciągła zmiana – powtarzamy rozglądając się bezradnie dookoła. Ale w głębi duszy coś w nas buntuje się i pęka. Czujemy nieodpartą potrzebę zatrzymania chwili, która trwa. Chcemy się z nią mierzyć i ścigać. Chcemy nad nią panować, zamiast się nią po prostu rozkoszować. „Od tego chwila, by minęła”- można powtórzyć za klasykiem – i nie robić z tego dramatu. Ale jakoś poddać się jest niełatwo.
Chwile ulotne złapane na gorącym uczynku można zobaczyć nie tylko na kliszy. Artyści mogą je celebrować tygodniami, zadumani z pędzlem przy sztaludze lub z dłutem w ręku. Nienazwane myśli piętrzą się mozolnie w linijki wierszy lub płyną w nutach zapisanych na kartce. To nic innego jak „zemsta ręki śmiertelnej”. Odwieczna potrzeba, by coś zatrzymać, zachować na dłużej, może nawet dla pokoleń, ocalić przed zapomnieniem.
Chwilo trwaj – chciałoby się nieraz zakrzyknąć, kiedy ogarnia nas błogość, wzruszenie, nienazwane do końca szczęście. Wydaje się pewne, że kiedy płyniemy przez życie, takie chwile chcemy na powrót złowić, wypatrzyć z daleka i… powtórzyć. Czy to w ogóle możliwe? Może wtedy, gdy znajdzie się właściwą ścieżkę? Wizyta w galerii i przyglądanie się obrazom niewątpliwie może być taką inspiracją, wyprawą w głąb siebie. W labiryncie własnych
myśli filtrujemy wyobrażoną rzeczywistość. Ta chwila z pewnością urzeka i przywołuje niejedno wspomnienie.
Adam Faglio to jeden z tych artystów, którzy malują dla przyjemności, choć może czasem też z innych powodów. Doskonale wie, na czym polega uroda życia. O swoich obrazach mówi niewiele. One mówią za niego. Czasem żartują, uwodzą, niekiedy tajemniczo milczą, lubią prowokować. No bo jak nazwać flirt żony z zimnym posągiem?
Czy to Kopernik, czy może Chopin – zastanawiamy się chwilę – ale jakie to ma znaczenie? Ważne, że czas rozciąga się w tym spojrzeniu na kilka stuleci.
